Sposób wytwarzania adsorbentu haloizytowego do pochłaniania siarkowodoru i alkoholi tiolowych z osadów ściekowych

Istota wynalazku

Podstawowym celem prowadzenia badań nad niniejszym wynalazkiem jest opracowanie technologii wpływających na zmniejszenie ilości składowanych odpadów - osadów pościekowych.

Wynalazek dotyczy problemu emisji gazów złowonnych obecnych w trakcie procesu zagospodarowania i utylizacji osadów komunalnych powstających w procesie oczyszczenia ścieków. Zaletą wynalazku jest możliwość pochłaniania siarkowodoru przez składnik zawierający mieszaninę tlenków i wodorotlenków żelaza oraz adsorpcji alkoholi tiolowych przez drugi składnik zawierający mieszaninę kaolinitu i haloizytu aktywowanego zasadowo.

Przedmiotem wynalazku jest sposób wytwarzania adsorbentu haloizytowego do pochłaniania siarkowodoru i alkoholi tiolowych, które ulatniają się z osadów ściekowych w trakcie ich przetwarzania lub składowania. Polega na zwiększaniu zawartości żelaza w zwietrzelinie haloizytowej i aktywacji zasadowej w pierwszym ze składników adsorbentu i aktywacji zasadowej zwietrzeliny haloizytowej drugiego ze składników adsorbentu.

Znane są związki chemiczne określane, jako substancje wywołujące nieprzyjemne odczucia węchowe charakteryzowane słowem odór lub fetor, często też zwane gazami złowonnymi. Powstają one w środowisku w różnych warunkach i jako lotne związki chemiczne zanieczyszczają powietrze. Wyjątkowa ich uciążliwość może występować w miejscach przebywania ludzi, powodując ich dyskomfort, a przy dłuższych ekspozycjach stwarzając poważne zagrożenie dla ich zdrowia i życia. Istotą wynalazku jest sposób wytwarzania mieszaniny adsorbentów ze zwietrzeliny haloizytowej, pierwszy z nich służy do pochłaniania siarkowodoru, a drugi do adsorpcji alkoholi tiolowych. W ten sposób rozwiązano dwa uciążliwe dla środowiska problemy, zmniejszono emisję gazowego siarkowodoru, który zaadsorbowany pozostaje w osadzie i zaadsorbowano alkohole tiolowe, zaliczane do silnie złowonnych.
Zaletą wynalazku jest możliwość pochłaniania siarkowodoru przez składnik zawierający mieszaninę tlenków i wodorotlenków żelaza oraz adsorpcji alkoholi tiolowych przez drugi składnik zawierający mieszaninę kaolinitu i haloizytu aktywowanego zasadowo.

Zaletą jest także zasadowy odczyn adsorbentu, który dodawany do osadu ściekowego umożliwia utrzymywanie jego odczynu alkalicznego.
W ten sposób rozwiązano dwa uciążliwe dla środowiska problemy, zmniejszono emisję gazowego siarkowodoru, który zaadsorbowany pozostaje w osadzie i zaadsorbowano alkohole tiolowe, zaliczane do silnie złowonnych.

Potencjał komercjalizacji

Zastosowanie w gospodarce wynalazku rozwiąże wiele problemów:

Po pierwsze pozwoli na szersze wykorzystanie osadów pościekowych, dzięki eliminacji ich nieprzyjemnego zapachu.
Stworzy nowe miejsca ich pozatermicznego unieszkodliwienia.
Korzyści ekonomiczne – to po pierwsze stosowanie technologii pozwoli tak unieszkodliwić osady, aby nie były materiałem niebezpiecznym i nie powodowały ponoszenia przez producenta kosztów za jego składowanie.

Po drugie przetworzona technologia na nawóz może przynieść dodatkowe korzyści ze sprzedaży nowego produktu.
Wynalazek ma zastosowanie w branży oczyszczalni ścieków w oczyszczalniach komunalnych, przydomowych, przemysłowych i innych. Zainteresowanie mogą wyrazić gminy, które zarządzają miejskimi spółkami oczyszczalni ścieków, ale również producenci przydomowych instalacji, a także pośrednicy odbierający osady z oczyszczalni.