Co można uzyskać dzięki wynalazkowi

Wynalazek pozwala na dostarczenie leku w miejscu objętym terapią, lek uwalnia się z implantu tworzącego się ze wstrzykiwanego ciekłego układu zawierającego oprócz leku, polimer i nieszkodliwy rozpuszczalnik. Przewagą rozwiązania nad dotychczas stosowanymi konwencjonalnymi lekami jest możliwość kontroli szybkości uwalniania leku w organizmie oraz zapewnienie ciągłego i utrzymującego się w wymaganym czasie działania leku. Jest to niezwykle istotne ze względu na redukcję niekorzystnych dla zdrowia pacjenta efektów ubocznych związanych z ogólnoustrojowym dostarczaniem leku. Łatwa i nieinwazyjna metoda aplikacji układu w wymaganym miejscu organizmu, za pomocą standardowej strzykawki z igłą zwiększa komfort pacjenta oraz może zmniejszać koszty leczenia.

Istota wynalazku

Istotą rozwiązania jest zastosowanie polimerów biodegradowalnych, syntezowanych z wykorzystaniem izosorbidu do tworzenia wstrzykiwalnych układów dostarczania leku typu implantów formowanych in situ (ISFI). Izosorbid jest związkiem pochodzenia roślinnego, głównym surowcem do jego syntezy są rośliny bogate w skrobię. Izosorbid niewykazuje szkodliwego wpływu na zdrowie człowieka i jest uznany przez amerykańską Agencję Żywności i Leków (FDA) za substancję nie zagrażającą życiu ani zdrowiu i wpisaną na listę GRAS (ang. "generally recognized as safe").
Koncepcja ISFI pojawiła się na początku lat dziewięćdziesiątych, jako technologia Atrigel®. Polega ona na wprowadzeniu roztworu polimeru zawierającego lek w wymagane miejsce i utworzeniu implantu poprzez wytrącenie polimeru. Nierozpuszczalny w wodzie, biodegradowalny polimer stanowi nośnik leku lub innego składnika bioaktywnego, rozpuszczony w mieszającym się z wodą, biozgodnym rozpuszczalniku organicznym. Lek wprowadza się do roztworu polimeru bezpośrednio przed wstrzyknięciem, tworząc możliwy do wstrzyknięcia roztwór lub dyspersję. Po wprowadzeniu preparatu do ciała, rozpuszczalnik dyfunduje do okolicznych tkanek, a wodne płyny fizjologiczne wnikają do roztworu, co prowadzi do wytrącenia polimeru i uformowania implantu w miejscu wstrzyknięcia.
Do tej pory, dostępne komercyjnie i stosowane klinicznie układy oparte na technologii Atrigel® wykorzystują polilaktydy (PLA) lub kopolimery laktydu i glikolidu (PLGA). Kwasowe produkty degradacji hydrolitycznej tych polimerów (kwasy: mlekowy i glikolowy) obniżają lokalnie pH, co może powodować stany zapalne tkanki. Poliestry otrzymane z izosorbidu prawdopodobnie nie będą wykazywały podobnego wpływu na tkankę.



Potencjał komercjalizacji

Potencjał komercjalizacyjny wynalazku jest związany z szerokim spektrum zastosowań układów ISFI, które to zastosowania zależą od rodzaju wprowadzonego leku lub innej substancji bioaktywnej. Opisane układy mogą być użyte do uwalniania leku, z grupy leków przeciwdrobnoustrojowych, przeciwbólowych lub leków przeciwnowotworowych.
Do zalet wynalazku można zaliczyć jego łatwe i niedrogie wytwarzanie oraz szybką i bezbolesną aplikację w docelowym miejscu organizmu.
Polimery wykorzystywane do tworzenia układów ISFI według wynalazku to biodegradowalne pochodne izosorbidu, jedynego bicyklicznego monomeru węglowodanowego dostępnego komercyjnie i otrzymywanego na skalę przemysłową z surowców odnawialnych.