Grażyna Harasimowicz-Hermann
Piotr Wojewódzki
Istota wynalazku:
Istotą wynalazku jest porowata bariera dla gazów wentylacyjnych zanieczyszczonych amoniakiem. Barierę buduje się z balotów sprasowanej słomy pszennej, żytniej, gryczanej, rzepakowej, lnianej, miskanta olbrzymiego lub innych sprasowanych włókien roślinnych w kształcie o wymiarach 40x40x80 do 80x100x300, korzystnie w kształcie walca o średnicy 150, wysokości 120 cm i gęstości ok. 100 kg/m3, lub sześcianu o wymiarach 90x120x250, gęstości 80 kg/m3 i pojemności wodnej ok. 2,5m3 na tonę słomy. Baloty sprasowanej słomy poukładane jeden na drugim 1 do 6, korzystnie 4, tworzą barierę o sztywnej konstrukcji i strukturze porowatej, zapewniającej przenikanie gazów wentylacyjnych. W pierwszym etapie eksploatacji barierę ze słomy wypełnia się od 1/5 maksymalnej pojemności wodnej roztworami wodnymi reagentów, w skład których wchodzą: roztworu 0,1 - 0,20 molowego, korzystnie 0,15 molowego kwasu siarkowego, nasycony wodny roztwór siarczanu wapniowego w stosunku do masy roztworu kwasu siarkowego od 1/4 do 1/2 oraz poprawiający pojemność wodną znany hydrożel TerraHydrogelAqua w ilości 1-5 kg, korzystnie 2,5 kg na 1 m3 reagentów. W kolejnych etapach eksploatacyjnych barierę wypełnia się reagentami od 1/5 do pełnej pojemności wodnej słomy. Budowa bariery została objaśniona na rys. 1. Bariera może być zbudowana w postaci modułowej i w zależności od ładunku amoniaku w gazach wentylacyjnych, można ilością modułów i stężeniem kwasu siarkowego dostosować pojemność bariery do wielkości ładunku amoniaku w gazach wentylacyjnych. Baloty sprasowanej słomy poukładane są jeden na drugim, tworzą barierę o sztywnej konstrukcji i strukturze porowatej, zapewniającej przenikanie gazów wentylacyjnych. Centralnie, w punkcie przecięcia linii prostych wyznaczających średnicę walca balotu sprasowanej słomy, lub po przekątnych sześcianu instaluje się kwasoodporną perforowaną rurę (lub elastyczny wąż drenarski) o średnicy 20 do 100 mm, biegnącą co najmniej przez ¾ wysokości bariery. Ich zadaniem jest rozprowadzanie reagentów i zwiększenie powierzchni sorpcyjnej dla gazów wentylacyjnych. Równocześnie stanowi wzmocnienie pionowej konstrukcji bariery. Bariera jest otwarta na penetrację gazu na całej powierzchni.
W zależności od składu gazów wentylacyjnych bariera może być dostosowane poprzez wymianę reagentów do oczyszczania z gazów wentylacyjnych siarkowodoru, amoniaku, pyłu. Powietrze przechodzące przez przegrodę wskutek turbulentnego przepływu z niską prędkością kontaktuje się na dużej powierzchni z reagentami spływającymi po i w barierze.
Przykładem usytuowania porowatej bariery jest wykonanie jej naprzeciwko ściany, w której zainstalowane są wentylatory o wylotach bocznych, charakteryzujące się brakiem wyniesienia gazów wentylacyjnych w kierunku pionowym, przy ścianach budynków nie nadających się do hermetyzacji, np. ścianie obiektu hodowlanego. Zużyta bariera ze słomy może być zagospodarowana w procesie odzysku R10, do użyźniania gleb. W celu zwiększenia stabilności przegrody względem wiejących wiatrów, moduł przegrody jest dodatkowo zakotwiony, za pomocą 4 linek naprężających od wierzchołka przegrody do gruntu, usytuowanych pod kątem 45°.
Potencjał komercjalizacyjny wynalazku:
Porowata bariera antyodorowa dla gazów wentylacyjnych zanieczyszczonych amoniakiem może znaleźć szerokie zastosowanie w przypadku konieczności ograniczania uciążliwości odorowych lub imisji amoniaku z obiektów inwentarskich wyposażonych w wentylatory ścienne.
Bariera może mieć szczególne zastowanie w przypadku obiektów zlokalizowanych w pobliżu granicy działki fermy, dzięki redukcji stężenia amoniaku zastoswanie bariery może stanowić środowiskowe uwarunkowanie realizacji danej inwestycji mające na celu niedopuszczenie do przekraczania określonego przepisami prawa stężenia amoniaku w powietrzu - tzw. wartości odniesienia. Określona w zgłoszeniu patentowym pojemność sorpcyjna bariery może stanowić podstawę planowania przyszłych obiektów inwentarskich już na etapie projektowania oraz etapie oceny oddziaływania na środowisko.
