Istota wynalazku:
Inżynieria biomateriałowa jest obecnie prężnie rozwijającą się dziedziną wiedzy. Badania nad nowymi biomateriałami prowadzone są przez wiele ośrodków naukowych, a celem poszukiwań jest otrzymanie funkcjonalnego materiału implantacyjnego, który zastąpi lub zregeneruje uszkodzoną tkankę i przywróci jej pierwotne funkcje. Oczywistym przeznaczeniem biomateriałów jest zmniejszenie inwalidztwa i eliminacja defektów wrodzonych lub nabytych, jednakże w ostatnim czasie zwraca się uwagę również na inny ważny aspekt. Wraz z postępem cywilizacyjnym systematycznie wzrasta liczba ludzi w wieku powyżej 65 roku życia, a starzenie się społeczeństw staje się problemem globalnym. Obecnie, największy odsetek osób w wieku powyżej 65 lat w stosunku do ogólnej liczby ludności odnotowano w Japonii – prawie jedna czwarta populacji. Kolejne pozycje w rankingu zajmują Niemcy i Włochy, gdzie udział osób w wieku powyżej 65 roku życia przekracza 20%. Amerykańscy naukowcy prognozują, że do 2050 roku dwukrotnie wzrośnie liczba ludzi w wieku poprodukcyjnym. Oznacza to, że wzrost zapotrzebowania na materiały implantacyjne wynikać będzie również z potrzeby poprawy warunków zdrowotnych ludzi starszych, którzy do prawidłowego funkcjonowania będą potrzebować organów zastępczych.
Konstruując idealny do danego zastosowania implant nie można pominąć ważnej kwestii. Trzeba zaznaczyć, że nawet wysoka biozgodność, dopasowanie materiału do luki kostnej i prawidłowe przejęcie funkcji uszkodzonego organu przez wprowadzony implant nie zmienią faktu, iż każda ingerencja w żywy organizm powoduje szereg zmian w organizmie pacjenta. Interferencja z mechanizmem obronnym pacjenta niejednokrotnie doprowadza do licznych infekcji pooperacyjnych, co wiąże się z koniecznością powtórnej operacji. Dlatego też rozwiązaniem tego problemu może być konstrukcja materiałów biomedycznych, które łączyłyby cechy związane z zachowaniem właściwości i architektury naturalnej tkanki, wykazywałyby właściwości przeciwdrobnoustrojowe odpowiedzialne za zachowanie sterylności w momencie adaptacji ciała obcego i wspomagałyby równocześnie proces gojenia się rany pooperacyjnej.
W związku z powyższym, przedmiotem wynalazku jest sposób wzbogacenia kolagenu – substancji naturalnie występującego w organizmach żywych w formie stałej (proszku lub włókien) we właściwości antybakteryjne i przeciwgrzybiczne, wykorzystując w tym celu biobójcze właściwości atomów złota zgrupowanych w nanocząstki.
Okazuje się, że nanocząstki złota, pierwotnie zawieszone w fazie ciekłej, gdy uzyskają kontakt z kolagenem w fazie stałej, adsorbują się w sposób trwały na powierzchni ziaren kolagenu w postaci proszku a także na powierzchni włókien kolagenu. Zaletą wynalazku jest przede wszystkim łatwość w otrzymywaniu pożądanego materiału wszczepiennego przy dość ograniczonych nakładach finansowych. W wyniku zastosowanej metody nanocząstki złota adsorbują się w sposób trwały na powierzchni ziaren bądź włókien kolagenowych, a po wprowadzeniu do organizmu działają biobójczo na różne szczepy bakterii i grzybów.
Potencjał komercjalizacyjny wynalazku:
Z uwagi na wczesne stadium badań nad wynalazkiem prowadzonych przez zespół badawczy, fazę rozwoju należy określić jako wstępną. Zespół posiada doświadczenie, wiedzę a także cechy umożliwiające podjęcie prac nad rozwojem technologii oraz jej komercjalizację i możliwość wdrożenia, jednakże niezbędne jest wsparcie w zakresie rozwoju technologii, obejmujące m.in. specjalistyczne badania kliniczne. Dalsza pogłębiona analiza oraz podjęcie prac nad rozwojem proponowanych rozwiązań mogą okazać się ważnym krokiem w kierunku stworzenia nowej generacji bioaktywnych materiałów przeznaczonych do zastosowań w medycynie z małym prawdopodobieństwem powikłań pooperacyjnych.
Proponowana innowacyjna metoda może zostać skomercjalizowana kilkoma drogami: poprzez umowę odpłatnego przenoszenia (sprzedaży) praw własności intelektualnej, udzielenie licencji, jak również drogami pośrednimi poprzez różnego rodzaju spółki, w tym celowe, spin-off/out.