Istota wynalazku:
Istotą wynalazku jest sposób izolacji śluzu ślimaków Limax maximus, w sposób nieinwazyjny dla samych ślimaków, a także nie powodujący uszkodzeń związków znajdujących się w śluzie (białek, cukrów). Utrzymana jest zatem funkcja związków zawartych w śluzie. Dodatkowo, dzięki temu, że metoda izolacji oparta jest o roztwór wodny, metoda ta jest przyjazna dla środowiska, nie generując szkodliwych odpadów.
Związki zawarte w śluzie ślimaka Limax maximus są aktywne biologicznie, wykazując właściwości przeciwbakteryjne, co zostało wykazane badaniami laboratoryjnymi na wybranych szczepach bakterii chorobotwórczych. Ponadto, nie wykazano szkodliwego wpływu na komórki fibroblastów ludzkich, co umożliwia zastosowanie śluzu ślimaka Limax maximus jako składnik aktywny preparatów przeciwbakteryjnych do zastosowań naskórnych, na błony śluzowe, do leczenia owrzodzeń, zakażeń bakteryjnych i wyprysków skórnych oraz do dezynfekcji dezynfekcji (skóry oraz powierzchni roboczych, w tym laboratoryjnych i przemysłowych). Preparaty takie mogą być preparatami wodnymi, ze względu na bardzo dobrą rozpuszczalność związków zawartych w śluzie w środowisku wodnym.
Potencjał komercjalizacyjny wynalazku:
Finalny produkt, w postaci wyrobu medycznego, kierowany jest przede wszystkim do branży kosmetycznej, ale i do branży weterynaryjnej czy przemysłowej. Preparat na bazie substancji izolowanych ze śluzu ślimaka Limax maximus ma szerokie zastosowanie przemysłowe, ze względu na fakt, iż właściwości przeciwbakteryjne preparatów mogą mieć zastosowanie w niemal każdej gałęzi przemysłu.
