Istota wynalazku:
Przedmiotem wynalazku jest sposób otrzymywania uniepalnionej kompozycji małocząsteczkowej żywicy epoksydowej przeznaczonej do wytwarzania samogasnących kompozytów epoksydowych zbrojonych włóknem szklanym, węglowym lub innym, odpornych na działanie płomienia.
Dotychczas stosowano do zwiększenia odporności na płomień kompozytów epoksydowych bardzo efektywne antypireny halogenowe bromo- i chloropochodne, które ze względu na wydzielające się podczas działania płomienia bardzo silne toksyczne gazy i dymy są wycofywane.
W ostatnich latach kompozyty polimerowo-włókniste stosowane są w produkcji samolotów. Jednym z wymogów stawianym tym kompozytom jest odporność na płomień. W wyniku realizacji badań w ramach kluczowego projektu pt. Nowoczesne technologie materiałowe stosowane w przemyśle lotniczym, opracowano kompozyt o wyraźnej odporności na płomień. Takie kompozyty ze względu na swoje wyjątkowe włściwość (wyeliminowanie toksycznych gazów i trujacych dymów) mogą być stosowanie jako materiały konstrukcyjne do wytwarzania elementów samolotów, statków, autobusów, wagonów i tym podobnych.
Technologia epoksydowych kompozytów, w tym: odpowiednio dobrany skład kompozycji żywicznej z zastosowaniem kilku antypirenów synergicznie działajacych z opracowanym przez nas zespół nanonapełniaczem (zmodyfikowanym bentonicie) pozwala na uzyskanie materiałów o poprawionej wytrzymałości i właściwościach samogasnących.
Otrzymana zgodnie z wynalazkiem kompozycja w zastosowaniu do wytwarzania warstwowych kompozytów epoksydowo-szklanych i epoksydowo-węglowych metodą kontaktową pozwala na uzyskanie produktu o bardzo korzystnych właściwościach. Wyprodukowane lkompozyty warstwowe wykazały bardzo dobre właściwości wytrzymałościowe oraz przede wszystkim bardzo dużą odporność na płomień, która według normy UL94 określana jest jako V0.
Potencjał komercjalizacyjny wynalazku:
Materiały kompozytowe, w których zastosowano kompozycję uzyskaną poprzez zastosowanie sposobu będącego przedmiotem wynalazku, charakteryzują się wysokim stopniem uniepalnienia, podczas działania płomienia nie wytwarzają się toksyczne gazy i dymy. Dodatkowo ze względu na zastosowanie odpowiednio dobranych różnych rodzajach substancji uniepalniających o różnej budowie i mechanizmie działania, tak aby występował efekt synergii powoduje niepogorszenie pozostałych właściwości otrzymanego materiału. Powyższe właściwości są bardzo pożądane dla elementów konstrukcyjnych samolotów, statków, autobusów, wagonów i tym podobnych, w związku z czym zainteresowani wdrożeniem wynalazku będą przede wszystkim producenci takich wyrobów.
W 2016 r. na wynalazek została udzielona licencja niewyłączna dla producenta automatyki i elektroniki kolejowej. Wynalazek jest w fazie wdrażania i stosowany będzie w elementach konstrukcyjnych wyrobów produkowanych przez licencjobiorcę.
Dnia 12 grudnia 2016 r. Urząd Patentowy RP wydał decyzję o udzieleniu patentu na przedmiotowy wynalazek.
